Selasa, 10 November 2009

Pengalaman April 2005

8 April 2005

Kamis sore sehari sebelumnya kami mengikuti misa requiem bagi Bapa Paus Yohanes Paulus-2 yang baru saja meninggal. Hari Jumat malam aku dan pak Pudjono ngobrol berdua. Kira-kira tengah malam pak Pudjono melihat simbul lilin yang menyala, terus telur matang di atas piring kecil seperti tinggal dibuka untuk dimakan. Kemudian terlihat seorang anak balita.
Kemudian ada suara yang sepertinya Tuhan Yesus sendiri :”Balita iku tegese kowe isih bayi. Kowe kuwi isih bayi ing bab kawruh. Mula saiki wiwit babakan anyar, ana piwulang anyar! Iku mangkene, Gustimu ora ana liya amung Aku. Dadi panyuwunmu iku kudu liwat Aku. Dadi sing kok tulis iku pitutur-Ku. Iku uwis pepak ning ora kendel martakake. Ajaran iki ora perlu ditulis. Saiki dianggep jagongan wae. Saiki arep takon apa?” (Balita itu simbul bahwa kalian itu masih bayi. Kalian itu bayi dalam hal pengetahuan. Maka sekarang ke hal yang baru, ada ajaran baru. Itu begini, Tuhanmu tiada lain kecuali Aku. Jadi permohonanmu harus lewat Aku. Jadi yang kamu tulis itu pengajaran-Ku. Itu sudah komplit tetapi belum berani mewartakan. Ajaran ini tidak perlu ditulis. Sekarang dianggap saja ngobrol. Sekarang mau bertanya apa?)

Pertanyaan tentang paguyuban kami, dijawab :”Sebuten iku kelompok AKIL kang tegese Aku kalilan ndherek Gusti, kelompok kawruh tinimbalan Gusti. Bisa uga disebut kelompok Yuswada kang tegese Yuswa sing dadi tuladha. Lha yen nganggo jeneng paguyuban Durpa, iku abot lho! Abot banget nglakoni lan mratelakake dadi sak dulur sak rupa, sak pandonga lan sak tuladha.” (Sebutlah itu kelompok AKIL yang maksudnya aku direstui ikut Tuhan, kelompok pengetahuan yang dipanggil Tuhan. Bisa juga disebut kelompok Yuswada yang artinya umur yang menjadi teladan. Lha kalau memakai nama paguyuban Durpa, itu berat lho. Berat sekali menjalani dan mengamalkan menjadi satu saudara, satu doa dan satu teladan)

“Roh Kudus iku Roh Allah, mula aja pati-pati muni ngelek-elek Allah, melokake Allah kang ora becik, sebab Allah kuwi suci, kudus, enenge kuwasa, menang samubarang, kabeh dhawuhe mesthi kaleksanan. Intine barang wadi kang ora kena kanggo guyon, ora kena disepelekake. Dhendhane bisa raja pati.” (Roh Kudus itu Roh Allah, maka jangan sekali-kali ngomong menjelekkan Allah, mengikutkan Allah yang tidak baik, karena Allah itu suci, kudus, adanya kuasa, menang segalanya, segala perintahnya pasti terlakana. Intinya sesuatu yang sakral yang tidak boleh dipakai bergurau, tidak boleh disepelekan. Dendanya bisa kematian)

Sewaktu aku bertanya tentang Sri Paus Yohanes Paulus-2 :”Lha kae, wis kumpul karo para martir.” (Lha itu disana, sudah berkumpul dengan para martir)

Aku bertanya mengenai kata orang pintar bahwa dalam diriku ada besi hitam :”Uwong kuwi ora ngeri lan bisane lagi weruh ana wesi ireng. Sakjane iku wesi sembrani sing bisa narik wong liya. Bisa kanggo mikut wong liya, banjur gelem nampa wewarah sing bener.” Matur nuwun Gusti. (Orang itu tidak mengerti dan bisanya baru melihat ada besi hitam. Sebenarnya itu besi sembrani yang bisa menarik orang lain. Bisa dipergunakan menjala orang lain, terus mau menerima ajaran yang benar)

Simbul bencana yang kelihatan sepertinya Sumatra bagian barat seperti diayun. Namun Tuhan sebenarnya sudah memberi tanda tiga hari sebelum kejadian. Ada suasana gerah dan lungkrah.

“Wong wis ngerti kok ndadak takon, saiki rak tinggal mandonga” Jawaban ini berkaitan dengan pertanyaan tentang anak di batam yang tidak perlu kuatir, tinggal menunggu kelahiran bayi. (Orang sudah mengerti koq masih bertanya, sekarang kan tinggal berdoa)

Penjelasan mengenai hal Kerajaan Surga seperti yang ditulis dalam Injil Matius:“Talenta itu bukan uang tetapi simbul iman yang berbuahkan kasih. Iman yang harus diwartakan melalui perbuatan. Ragi untuk gandum berasal dari gandum juga. Yang terkena ragi dan mau menerima, akan berubah menjadi baru. Harta terpendam itu iman yang masih kusam, yang perlu diambil digali dengan segala upaya agar menjadi harta karun yang sumringah. Mutiara yang perlu dicari karena mempunyai nilai mulia. Pukat adalah jaring katresnan yang menarik dan terus menjadi ikatan batin. Iman idaman yang berani tampil. Perjamuan kawin adalah kawin sing ora disubya-subya, mulane susah diajak mulya, amarga uwis rumangsa mulya ing alam donya. Pesta Raja ada aturannya termasuk berpakaian. Tidak berpakaian pesta seperti rupa sing durung tumata. Sepuluh gadis simbul wanita yang serba endah lan serba manis seperti gadis model. Pada malam hari selalu perlu diterangi agar kelihatn eloknya. Berjaga-jaga tanpa henti tanpa bosan, seperti pepatah sedia payung sebelum hujan.”

Ajaran menjelang pagi yang membuat kami begitu terkejut dan tidak bisa berpikir, malahan membikin ragu-ragu apakah betul begitu. “Tidak ada seorangpun manusia yang dapat naik ke surga dengan jiwa dan raganya. Roh Elia naik ke sorga lebih dahulu, kemudian setelah itu “didandani” dan kembali ke dunia. Setelah itu baru naik ke surga kembali dengan jiwa dan raganya. Keluarga yang komplit itu ada bapak, ada ibu dan ada anak. Santo Yusup itu roh Santo Mikhael yang didandani. Bunda Maria berasal dari surga dan turun ke bumi. Sedangkan Anak Manusia adalah Allah Putera. Roh Kudus ada di dalam Anak Manusia. Semuanya tadi karya Allah yang Kuasa. Sebenarnya mereka semua tidak ada hubungan darah dengan Daud”
Aku sampai berkata :”Gusti nuwun sewu, kula sampun hang mboten saged mikir malih. Ajaran menika sanget ing enggal. Benten kaliyan ingkang sampun kula tampi. Mbenjang malih kemawon dipun terasaken.”


11 April 2005

Malam itu aku hanya dengan pak Pudjono berdua. Dan berkat Tuhan begitu nyata karena kami berdua sudah ditunggu oleh Tuhan Yesus yang bermahkotakan duri. Sambil membuat minuman, pak Pudjono berkata bahwa kita sudah ditunggu.

Pesan Tuhan Yesus yang kami terima kurang lebih :”Dhawuh-Ku kowe wong loro sing manteb. Ajaran-Ku uwis lumebu ana awakmu. Mula ndang age-agea yen arep mandhita, secara wicara utawa tuladha. Wicara iku nganggo omongan. (dalam penglihatan pak Pudjono, Tuhan Yesus bermahkota duri) Kena apa Aku ngagem makutha eri? Kasangsaran-Ku nganti saiki isih berlanjut, isih akeh uwong sing kudu ditulungi. Tegese tugas utawa beban. Mula kowe wong loro kudu ngrewang-ngrewangi supaya akeh uwong kang mertobat. Luwih gampang niru kowe wong loro katimbang Aku, sebab Aku ora bakal takon. Ya intine mung kuwi, mula kowe ya kudu tlaten. Mengko ana priya gung sing njaluk piwulang, mengko bakal teka. Muga-muga mengko akeh priya gung sing sumarah, lembah manah, nggoleki diri pribadine, kareben tentrem donyane. Sing tak karepke ya sing padha teka kuwi.” (Perintah-Ku kalian berdua harus mantab. Ajaran-Ku sudah masuk ke dalam diri kalian. Maka segeralah jika mau mengajar, secara kata-kata atau teladan. Kata-kata itu dengan omongan. Kenapa Aku bermahkotakan duri? Kesengsaraan-Ku sampai sekarang masih berlanjut, masih banyak orang yang perlu ditolong. Artinya tugas atau beban. Maka dari itu kalian berdua harus membantu supaya banyak orang yang bertobat. Lebih gampang meniru kalian berdua daripada meniru Aku, karena Aku tidak akan bertanya. Intinya hanya itu, maka kalian juga harus tekun. Nanti ada pria terhormat yang minta ajaran, nanti akan datang. Moga-moga nanti banyak pria terhormat yang berserah, rendah hati, mencari dirinya sendiri spaya tenteram dunianya. Yang Aku maksud ya mereka yang akan datang itu)

“Saiki mbukak lembaran anyar. Apa uwis siap mandhita? Sing penting lambe atimu wong loro padha bener, ora nggladrah. Kabeh ilmune iku uwis ana pikiran, ati lan lambemu. Sebab kabeh uwong ora ngoyak terlalu jauh. Umume samubarang sing kawetara lan gampang dicerna. Dadi ora terlalu sing religius, ora perlu muluk-muluk. Yen wong liya jarang takon nganti mendalam, sebab Bunda Maria lan santo Yusup iku saka swarga, kang melu dedapukan. Bunda Maria iku ibu ratu swarga kang nduweni panguaosing donya akherat. Mula becik dongamu lewat Bunda, nanging umume lewat Aku. Katentreman iku dilewatake saka keputren. Yen ana kasangsaran umume lewat Aku, kamulusane iku lewat Kangjeng Ibu. Mula sing asring rawuh maringi pitedhah iku Kangjeng Ibu, amarga pasuryane, tutur katane uwis nggambarake ayune ati. Beda yen sing rawuh Aku, sing kok gambarake kasengsarane, karuwetane, lelabuhane, njur malah kok entha-entha, njur anane lali.” (Sekarang membuka lembaran baru. Apa sudah siap jadi pengajar? Yang penting bibir dan hati kalian berdua yang benar, tidak ngelantur. Semua ilmunya itu sudah ada di pikiran, hati dan bibir kalian. Karena banyak orang tidak mengejar ilmu terlalu jauh. Umumnya segala macam yang kelihatan dan gampang dicerna. Jadi tidak terlalu yang religius, tidak perlu muluk-muluk. Jika orang lain jarang bertanya sampai mendalam, sebab Bunda Maria dan Santo Yusuf itu dari surga, yang ikut berperan. Bunda Maria itu bunda ratu surga yang memiliki kuasa dunia akhirat. Maka baik bila doa kalian lewat Bunda, tetapi umumnya lewat Aku Ketenteraman itu dilewatkan dari tempat para putri. Jika ada kesengsaraan umumnya lewat Aku, kemulusannya itu lewat Ibunda. Maka yang sering datang memberi nasihat itu Ibunda, karena wajahnya, tutur katanya sudah menggambarkan cantiknya hati. Beda jika yang hadir Aku, yang kalian gambarkan kesengsaraannya, kesusahannya, pengorbanannya, terus malah kalian gambarkan, terus adanya lupa)

“Aku rawuh iki beneran lho! Ora omong kosong. Dina iki ora kaya adat sabene. Coba bayangna yen ketemu Kangjeng Ibu, mengko rak akeh sing ditakokake. “ (Aku hadir ini beneran lho! Bukan omong kosong. Hari ini tidak seperti biasanya. oba bayangkan jika ketemu Ibunda, nanti kan banyak yang ditanyakan)

“Santo Yusup bapa segala bangsa kaya Abraham, mung bapa para suci ya Santo Yusup. Umume dilalekake, amarga mung ngayomi, mengkoni. Sing kanggo tangisan ya Kangjeng Ibu. Mula ana ngendi-endi kang akeh katelah, panyuwune lewat Bunda Maria. Bunda Maria iku bunda uwong sak jagad. Kowe kabeh kudu ngormati amarga kowe uwis ngerti. Mula panyuwunmu kudu lantaran Bunda Maria, sebab kang bakal dikabulake. “ (Santo Yusuf itu bapa segala bangsa seperti Abraham, tetapi bapa para suci ya Santo Yusuf. Umumnya dilupakan, karena melindungi, menjaga. Yang dipakai tangisan ya Ibunda. Maka dimana-mana yang banyak dikenal, permohonan lewat Bunda Maria. Bunda Maria itu bundanya orang seluruh dunia. Kalian semua harus menghormati karena kalian sudah mengerti. Maka terima kasih kalian harus lewat Bunda Maria, karena yang akan dikabulkan)

“Sing penting sing padha temen anggone nggayuh. Bener caramu luwih becik ketimbang dheweke. Lha sing asring rawuh ana atimu sejatine Bunda Maria sing suci sing halus menyapa. Mula sing sering keranta-ranta ya wanita, perasaan halus sing gampang nampa. Ujub marang Bunda, marang Aku iku padha. Sing beda dongane. Nyekel rosario iku uwis lewat Bunda, lha yen nyekel salib iku lewat Aku.” (Yang penting harus tekun dalam mencari. Benar cara kalian lebih baik daripada mereka. Lha yang sering hadir di hati kalian sebenarnya Bunda Maria yang suci, yang halus menyapa. Makanya yang sering bersedih memikirkan ya wanita, perasaan halus yang gampang menerima. Ujub kepada Bunda, kepada-Ku itu sama. Yang berbeda doanya. Memegang rosario itu sudah lewat Bunda, lha kalau memegang salib itu lewat Aku)

“Sak iki rungokna wong loro, Aku ana ngendi? Menenga sawetara, rasakna Aku ana ngendi?” Aku mengatakan bahwa Tuhan Yesus berada dalam hati kami dan Tuhan melanjutkan :”Ya kuwi sing disebut Gusti manunggal. Terus, bisamu apa?” Hatiku mengatakan bahwa aku tidak bisa apa-apa. “Ora, ora piye-piye, kowe ora bakal tak seneni, ora tak dukani, ora bakal tak wada. Aku ngerti yen kowe nggoleki Aku.” (Sekarang dengarkan kalian berdua, Aku ada dimana?Berdiamlah sebentar, rasakan Aku ada dimana? ....... . Yaitu yang disebut Tuhan menyatu. Terus kebisaan kalian apa? ..... . Bukan, bukan apa-apa, kalian tidak akan Aku hardik, tidak Aku marahi, tidak bakal Aku cela. Aku mengerti kalau kalian mencari Aku)

“Bunda Maria lan Santo Yusup iku crita kang sejatine, kang cinipta turun ana donya, ora bapa ora biyung. Santa Anna iku dianggep wae bulike. Bunda Maria iku metu saka Perawan suci Amelia kang tegese raga swarga. Lha yen Santo Yusuf iku saka Marta karo Dominggus (?) Ya kena diwastani Dominie .... Sarore (?)” (Bunda Maria dan Santo Yusuf itu cerita yang sebenarnya, yang tercipta turun ke dunia, tidak berayah tidak beribu. Santa Anna itu dianggap saja tantenya. Bunda Maria itu keluar dari Perawan suci Amelia yang artinya badan surga. Lha kalau Santo Yusuf itu keluar dari Marta dengan Dominggus, boleh juga disebut Dominie ..... Sarore)

Aku bertanya tentang makam Bunda Maria, Makam Kubur (Gereja Makam) dan Taman (Tomb Garden) Kubur yang semuanya ada di daerah Yerusalem.
“Kabeh bali, sedane ana Bethlehem, lahire ana Bethlehem. Pancen digadhang-gadhang ana Yerusalem, sebab pengikute akeh ana Yerusalem. Sebab para suci iku njedhule saka Bethlehem, mula baline saka Bethelehem. Aku seda ana Makam Kubur, kaya wong biasa. Gereja Makam uwis Sabda Dalem Gusti. Yakuwi kang winastan makam Yahudi lama. Coba delengen nggon kubur kuwi (taman kubur). Rak ya ora ana apa-apa ta? Intine kamuksan Dalem ana greja kang sijine.” (Semuanya kembali, wafatnya di Bethlehem, lahirnya di Bethlehem. Memang diharapkan di Yerusalem, sebab pengikutnya banyak berada di Yerusalem. Sebab para kudus itu munculnya dari Bethlehem, maka kembalinya dari Bethlehem. Aku wafat di Makam Kubur seperti orang biasa. Gereja Makam sudah Sabda Tuhan. Yaitu yang disebut makam Yahudi lama. Coba lihatlah dalam taman kubur itu; Kan ya tidak ada apa-apanya. Intinya penguburan-Ku di gereja yang satunya)

Aku bertanya tentang tulisan Yohanes sewaktu Tuhan Yesus disalib yang berbeda dengan tiga tulisan Injil yang lain.
“Tulisan Yohanes iku bener, sing lumrah diucapake uwong sing mrangguli kahanan kaya mangkono, mula kang katelah Ibu lan Putra iku siji. Mula bener Bunda Maria bundane wong akeh, sebab sangkan parane saka kana, sing ora dimangerteni. Dadi bundane wong akeh. Yen dimangerteni asale, rak dadi bundane wong siji. Bunda bangsa iku tegese bunda panyuwunan.” (Tulisan Yohanes itu benar, yang umum diucapkan orang yang menemui situasi seperti itu, makanya yang disebut Ibu dan Putera itu satu. Maka benar Bunda Maria bundanya orang banyak, karena asalnya dari sana yang tidak diketahui. Jadi bandanya orang banyak. Jika diketahui asalnya, kan menjadi bundanya satu orang? Bunda bangsa itu artinya bunda permohonan)

“Bunda Maria lan Yesus iku tekane bareng, lagi santo Yusup. Mikhael iku keri, kang dadi bapane. Yen ndelok saka kuwi Gabriel ora kocap.” (Bunda Maria dan Yesus itu datangnya bersamaan, baru Santo Yusuf. Mikhael itu belakangan, yang menjadi bapaknya. Jika melihat dari situ, Gabriel tidak disebut)

“Mulyakna dina gedhe kang dipadhakake dina Minggu, terus sing dilampahi Gusti tirunen. Tetulung marang sapadha-padha. Yen uwis bisa ngono kuwi, rasakna piwulang-Ku iku bener apa ora. Terus cobanen nemoni Aku. Dhawuh-Ku dhisikna; lha dhawuh-Ku iku rak werna-werna, sing isine kabecikan, katresnan, aja menghojat Allah. Yen bisa mangkono, iku swargane, kamulyane cedhak. Ya wis ngono kuwi, swargane uwis ketemu. Gene nganggo pasa, tapa brata, mati raga iku rak mung sarana. Ngerti saranane ning ora ngerti tumindake, iku rak ora teges. Ya kuwi dalane nggoleki Aku.” (Muliakan hari besar yang disamakan dengan hari Minggu, terus yang dijalankan Tuhan tirulah. Menolong kepada sesama. Kalau sudah begitu itu, rasakan apakah ajaran-Ku benar atau tidak. Terus cobalah menemui Aku. Perintah-Ku dahulukan. Lha perintah-Ku kan macam-macam, yang isinya kebaikan, cinta kasih, jangan menghujat Allah. Jika sudah bisa begitu, itu surganya, kemuliaannya dekat. Ya sudah begitu itu, surganya sudah ketemu. Jikalau memakai puasa, bertapa, mati raga, itu kan hanya sarana. Mengerti sarananya tetapi tidak tahu menjalankannya itu kan tidak betul. Yaitu jalannya mencari Aku)

“Iman iku tegese tampanen salira-Ku ana ing atimu; Ya kuwi kang dadi tetengermu. Ya mung kuwi. Dadi yen uwis bisa ana atimu, ya kuwi iman. ..... ..... . Iman saka percaya, yen ora percaya imane ora bakal tuwuh. ..... ..... .” (Iman itu artinya terimalah Aku di dalam hatimu. Yaitu yang menjadi tanda dirimu. Ya hanya itu. Jadi kalau sudah bisa di dalam hatimu, yaitu iman. ..... . Iman dari percaya, jika tidak percaya imannya tidak bakal tumbuh)

“Kowe sakloron iku rak uwis tak pilih. Mosok yen ora percaya kok tak panggihi, tak selakake. Apa sing tak panggihi kudu santo utawa santa? Rak ya ora. Sing tak panggihi iku sing kepengin ketemu karo Aku. Ya ben wong-wong padha ngarani kok gampang temen ketemu Gusti? Yen gampang ditiru, kena apa ora padha niru? Kok ora sopan.” (Kalian berdua itu kan sudah Aku pilih. Masak jika tidak percaya koq Aku datangi, Aku sempatkan/ sediakan waktu. Apa yang harus aku temui harus santo atau santa? Kan tidak. Yang Aku temui itu yang berkeinginan ketemu dengan Aku. Biarkan saja orang-orang mengatakan, koq gampang sekali ketemu Tuhan? Jika gampang ditiru, kena apa tidak ikut meniru. Kan tidak sopan)

“Saiki Aku takon kowe wong loro, kekudanganmu sapa?” Dalam hal ini kami jawab bahwa hanya Gusti Yesus dan dijawab :”Ya, bener. Dalan padhang kuwi lewat Aku, banjur lumarab menyang dhuwur. Uwis, yen mengkono tekan dongamu. Sejatine urip kuwi karo Aku. Ananging yen lewat doa, lewat Bunda Maria, ya kuwi dongane kang wus kauji dikabulake. Umume uwong gampang lewat Bunda.” (Sekarang Aku bertanya kepada kalian berdua, sesembahan kalian siapa? ..... Ya, benar. Jalan terang itu lewat Aku, terus bergerak ke atas. Sudah, jika begitu doa kalian sampai. Sejatinya hidup itu bersama Aku. Tetapi kalau lewat doa, lewat Bunda Maria, yaitu doa yang sudah teruji dikabulkan. Umumnya orang gampang lewat Bunda)

Suhubungan dengan pernah munculnya wacana pastor wanita dijawab :“Wanita ya tetep wanita, kurang bejane malah disiya-siya. Wis ta, wanita iku akeh ribete, akeh sing mencela, umume padha wani. Dedege pemimpin iku kudu lanang. Bener, lanang kuwi dudu priya ananging priya kuwi lanang. Kerajaan Allah kuwi ora bakal sirna. Dadi pastor iku tetep ana. Pastor tetep bakal muncul.”(Wanita ya tetap wanita, kurang untungnya malah disengsarakan. Sudahlah, wanita itu banyak repotnya, banyak yang mencela, umumnya berani menentang. Diri pemimpin itu harus jantan. Benar, jantan itu bukan pria tetapi pria itu jantan. Kerajaan Allah itu tidak akan sirna. Jadi pastor tetap ada. Pastor tetap akan muncul)

“Gusti Allah iku mung siji, ya amung Aku. Diwastani sapa wae ya ora apa-apa. Dominus, Nomine, Ibrani, Ahurore lan liya-liyane ora apa-apa. Terus jeneng-Ku sapa? Rak terus mbok goleki ana ati, ora Alkitab ta? Papan kang suci papan sing bisa nemokake Gusti, ya njero atimu sing resik, sing suci. Mula papan suci angel digambarake, angel diwujudake. Mula banjur diparingi tetenger, wujude ana greja sing ana lampu urip. Ya kuwi lampu suci ora oleh mati, terus nggoleki Gusti.” (Tuhan Allah itu hanya satu, ya hanya Aku. Dinamakan apa saja tidak apa-apa. Dominus, Nomine, Ibrani, Ahurore dan yang lainnya tidak apa-apa. Terus nama-Ku siapa? ..... . Kan terus kalian cari di hati, bukan di Alkitab kan? Tempat yang suci tempat yang bisa menemukan Tuhan, ya di dalam hati kalian yang bersih, yang suci. Maka tempat suci susah digambarkan, susah diwujudkan. Maka terus diberi tanda, wujudnya di gereja ada lampu hidup. Yaitu lampu suci tidak boleh mati, terus mencari Tuhan.)

“Greja kuwi rak pasamuan, wujud tali katresnan, sing uwis ketemu utawa durung bebarengan memuji, memule. Sebab iman iku ora ketok, sing ketok pasamuan. Mula terus dijenengke pasamuan orang beriman. Pasamuan bisa ana omahmu.”(Gereja itu kan perjamuan, wujud tali kasih, yang sudah ketemu maupun yang belum bersama-sama memuji, mengenangkan. Sebab iman itu tidak kelihatan, yang kelihatan perjamuan. Maka terus dinamakan perjamuan orang beriman. Perjamuan bisa di rumah kalian)

“Makarya kuwi ora kudu nambani, ngusadani, ora kudu ngresiki. Lha kowe kuwi makarya nganggo golek bala (mengajak teman untuk bertemu). Bener, iman tanpa perbuatan ora bener. Karepe padha beriman kanggo golek warta, malah golek arta, iku ora bener. Mula terus nyrekel dhewe-dhewe.” (Berkarya itu tidak harus mengobati, mencarikan solusi, tidak harus membersihkan. Lha kalian itu berkarya dengan mencari kawan. Benar, iman tanpa perbuatan tidak benar. Inginnya beriman untuk mencari warta, malah mencari harta, itu tidak benar. Makanya terus berdebat sendiri-sendiri)

Masalah bencana dijawab :”Pepenget pancen kudu, yen cedhak. Neng kana rak ana sing bisa. Dadi ora susah gelisah. Yen ana gunung kang njeblug, arahe kidul wetan.” ( Peringatan memang harus, kalau dekat. Di sana kan ada juga yang bisa. Jadi tidak usah gelisah. Jika ada gunung yang meletus, arahnya tenggara.)

“Melkisedhek iku imam agung leluhure Abraham, sing asale saka kana, mula Abraham banjur mangkat. Lha yen sing ngandhani saka India, rak ora mangkat. Mula ya muncul sawetara, ora kocap nganti saiki.” (Melkisedek itu imam agung leluhurnya Abraham, yang asalnya dari sana. Maka Abraham langsung berangkat. Lha kalau yang memberitahu dari India, kan tidak berangkat. Makanya hanya muncul sesaat, tidak terberitakan sampai sekarang)

“Yen Melkisedek iku dadi imam agung ana atimu, kuwi kang diwastani ngimami kowe, njur kowe ngucap amin. Mula kowe sing bisa ngimami ana awakmu dhewe, amarga kowe rak uwis weruh dalan padhang. Kok ndadak nganggo imam agung, rak uwis ana Bunda Maria sing wis ditampa panyuwune.” (Jika Melkisedek jadi imam agung dalam hatimu, itu yang disebut mengimami kalian, terus kalian mengucap amin. Maka kalian yang bisa mengimami dalam diri kalian sendiri, karena kalian kan sudah melihat jalan terang. Kenapa mesti memakai imam agung, kan sudah ada Bunda Maria yang sudah diterima permohonannya)

“Musa kuwi uwong kang teguh, sing durung bisa nggambarake Aku lan Bundamu; sing gampang digambarake lewat bapa biyung, bapa biyung kang nyata amarga durung tekan, durung bisa nggambarake Aku. Diwiwiti saka Musa, terus Elia, nganti Daud, iku bibit kawite dalan pepadhang ning ya durung ngerti. Sing dipikir semana, ndeloke isih dalan pepadhang saka raja brana, saka panguasa, saka duniawi.” (Musa itu orang yang teguh, yang belum bisa menggambarkan Aku dan Bunda kalian. Yang gampang digambarkan ya lewat bapak ibu, bapak ibu yang nyata karena belum sampai, karena belum bisa menggambarkan Aku. Dimulai dari Musa, terus Elia, sampai Daud, itu awal mulanya jalan pemberi terang tetapi ya belum mengerti. Yang dipikir zaman waktu itu, melihatnya masih jalan pemberi terang dari kekayaan, kekuasaan, dari duniawi)

“Nabi Nuh kang ateges bah, Nuhu allihu Allah (?) tegese murkane Gusti, ngentekake uwong kang musrik, mung kari wong kang resik-resik. Pepadhang iku ana ngendi-endi, ora mung ana Timur Tengah utawa Parsi, nanging ana ngendi-endi. Nuh kuwi ora ana, sing ana bah. Mula karya besar iku sok diarani nabi. Nuhu allihu Allah. Apa kowe percaya yen zaman kuwi uwis ana kapal gedhe? Kudune kapal mau rak malah sing dadi pangeram-eram. Kapal sing bener ya tekane Juru Selamat kang diibaratake sekoci juru selamat. Jenenge bidhuk sing bisa nyebrangake kowe, ora bisa ditumpaki wong akeh. Bidhuke dhewe-dhewe, nganggo tongkat para nabi, ya kuwi bahtera ilmu. Mung apa kowe bisa katut apa ora. Dadi kapal kuwi ora ana, mung kiasan.” (Nabi Nuh yang berarti banjir besar. Nuhu allihu Allah maksudnya Murkanya Tuhan, menghabiskan orang yang musrik, hanya tinggal orang bersih-bersih. Pemberi terang itu ada dimana-mana, tidak hanya di Timur Tengah atau Persia, tetapi ada dimana-mana. Nuh itu tidak ada, yang ada banjir besar. Makanya karya besar itu sering disebut nabi. Apa kalian percaya jika zaman itu sudah ada kapal besar? Harusnya kapal itu kan malahan yang jadi mukjizat. Kapal yang benar ya datangnya Juru Selamat yang diibaratkan sekoci juru selamat. Namanya biduk yang bisa menyeberangkan kalian, tidak bisa ditumpangi orang banyak. Biduknya masing-masing, memakai tongkat para nabi, yaitu bahtera ilmu. Hanya apakah kalian terbawa atau tidak. Jadi kapal tersebut tidak ada, hanya kiasan)

“Ngudi Utomo togna wae. Luwih becik golekana sing durung sembahyang, sing isih ana dalan-dalan, sing isih durung nggoleki Aku. Sejatine domba kang ilang iku uwong kang lara. Ngudi Utomo iku kelompok kang ilang weninge. Mulane angel, mengko malah mundhak pasulayan. Golekana uwong kang sengsara kang ilang dalan padhange. ..... Nggoleki wong sengsara kuwi bisa diarani pamrih ngristenake. Mengko malah sengsara dhewe. ..... Mula ora perlu wae nanging donga. ..... Ya pancen mangkono, mula jumlahe sethithik. Mengko rak padha nggoleki. Kabeh kuwi ora kena kok peksa, marga kudu saka tuwuhing ati. Sebab katresnan marang Gusti iku tuwuh saka ati, ora marga disubya-subya. Ora nganggo diparingi unen-unen, nanging tuwuh saka ati.” (NgU biarkan saja. Lebih baik carilah yang belum sembahyang, yang masih berada di jalan-jalan, yang masih belum mencari Aku. Sebenarnya domba yang hilang itu orang yang sakit. NgU itu kelompok yang hilang heningnya. Makanya susah, nanti malah menjadi perselisihan. Carilah orang yang sengsara yang hilang jalan terangnya. Mencari orang yang sengsara itu bisa disebut mengkristenkan, nanti malah sengsara sendiri. Makanya tidak usah saja, tetapi berdoa. Ya memang begitu, maka jumlahnya sedikit. Nanti kan mereka mencari. Semua itu tidak boleh dipaksa, karena harus dari tumbuhnya hati. Karena kasih kepada Tuhan itu tumbuh dari hati, bukan karena diangkat-angkat ditinggikan. Bukan memakai kata-kata, tetapi tumbuh dari hati)

Tentang pengertian saudara kita.
“Sebab barang kadonyan kuwi gampang didelok ketimbang barang kaswargan. Mata batin isih mengkono. Menang kadonyane terus njaluk gampang oleh kaswargane. Lha yen ndherek Aku rak kuwalik. Urubing katresnan, gebyare ati kang ora bisa ditonjolake. Sing bisa ditonjolake gebyare raja brana donya. ..... Dongamu ya mengkono kuwi, dongane dheweke suwalike, egone kang ana. Bab Agama iku ana werna-werna. Agama kadonyan iku sejatine kafir, lha yen agama kawruh iku mikir, yakuwi agama katresnan. Agama budhi iku lumarah lan tumuju.” (Sebab barang duniawi itu gampang dilihat daripada barang surgawi. Mata batin masih begitu. Menang duniawinya terus minta gampang mendapatkan surgawinya. Lha kalau mengikut Aku kan terbalik. Menyalanya kasih, bersinarnya hati yang tidak bisa ditonjolkan. Yang bisa ditonjolkan bersinarnya kekayaan duniawi. Doa kalian ya begitu itu, doa mereka sebaliknya, egoismenya masih ada. Tentang agama itu macam-macam. Agama duniawi itu sebenarnya kafir, lha kalau agama pengetahuan itu mikir yaitu agama kasih. Agama budhi itu menerima (?) dan menuju.)

“XXXXXXXX iku uwis mertobat, nanging muride diwartani padha ora nggugu, ya terus nggugu karepe dhewe. Ngertine ya mung Muhammad iku ampuh, terus padha melu.” (Muhammad itu sudah bertobat, tetapi muridnya diberitahu mereka tidak menurut, ya terus menurut sesukanya sendiri. Tahunya ya hanya Muhammad itu ampuh, terus mereka ikut)

“Perang kuwi perang karo kamurkan sing ana awakmu dhewe. Iku sing dilakoni para rasul.” (Perang itu perang melawan kemurkaan yang ada di dalam diri kalian sendiri. Itu yang dijalani para rasul)

“YYYYYY kuwi tumpukan watu sing ana kana, kang dianggo sarana konsentrasi. Karepe ya pasamuan ning sinar sucine ora ana. Dadi isine mung watu thok.” (Ka’abah itu tumpukan batu yang ada di sana, yang dipakai untuk konsentrasi. Inginnya ya perjamuan tetapi sinar sucinya tidak ada. Jadi isinya hanya batu saja)

Bab pemburu hantu di tv :”Sing diangep mburu hantu iku mburu kamurkan, mburu kadigdayan ben diarani ampuh. Sing bisa didhawuhi isa dikongkon. Penampakan iku sing rada bener, nanging kena apa ora bisa nyritakake Aku? Amarga Aku ora bisa diburu. Uji nyali iku rada goroh sing bisa digawe-gawe. Karepe arep nggoleki sing ana swarga, ning ora bisa. Sing ketok ya sing gampang, sing isih keri ana papan pangentosan. Ya mung kuwi, ya sing gelem didelok. Sing ora gelem ya ora apa-apa, sing cedhak saka donya.” (Memburu hantu itu memburu kemurkaan, memburu kedigdayaan biar dikatakan ampuh. Yang bisa diperintah, bisa disuruh. Penampakan itu yang agak benar, tetapi kena apa tidak bisa menceritakan Aku? Karena Aku tidak bisa diburu. Uji nyali itu agak bohong yang bisa dibuat-buat. Inginnya akan mencari yang ada di surga tetapi tidak bisa. Yang kelihatan ya yang mudah, yang masih ketinggalan di tempat penantian. Ya hanya itu, ya yang mau dilihat. Yang tidak mau ya tidak apa-apa, yang dekat di dunia)

“Penampakanmu kuwi murni lho, iku butuh-Ku sing ora bisa direkayasa. Wewe kuwi jane gambare awake dhewe kang dientha-entha, mula gambare ala. Thuyul iku gumpalan kamurkan sing teka kang disirnakake pak Abraham. Pak Abraham ya ora ngerti apa iku thuyul, saka ngendi asale. Gegambaran kuwi gambar sing ana papan kono, sing ngecap terus bisa ditonton. Tipak, ya kuwi sing bisa ditonton.” (Penampakan kalian itu murni lho, itu kehendak-Ku yang tidak bisa direkayasa. Wewe itu sebenarnya gambaran diri sendiri yang dibayangkan, maka gambarnya jelek. Thuyul itu gumpalan kemurkaan yang datang yang disirnakan pak Abraham. Dia juga tidak tahu apa itu thuyul, dari mana asalnya. Gambaran tersebut gambar yang ada di tempat situ, yang ngecap, terus bisa dilihat. Bekas jejak, yaitu yang bisa dilihat)

“Rancaekek wetan kuwi kahanane pancen ala. Dakapak-kapakna ya tetep ala. Stasi kuwi apike dipindhak mengetan. ..... . Cicalengka sing isih ana sunare. Bab iki ora kudu diwartakake, nanging ditulis wae. Sing penting padha donga.” (Rancaekek timur itu keadaannya memang tidak baik, Dibagaimanapun ya tetap tidak baik. Stasi itu baiknya dipindah ke timur. Cicalengka yang masih ada sinarnya. Bab ini tidak harus diceritakan, tetapi ditulis saja. Yang penting semuanya berdoa)

Simbol pungkasan sebuah gelas ukur berisi air. :”wis, cukup semene wae, mengko mundhak kesel.”
Tuhan, terima kasih atas ajaran-Mu yang begitu banyak pada malam ini. Terpujilah Engkau selama-lamanya.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

Jagalah kesantunan dalam berkomunikasi, walaupun diselimuti kemarahan, kejengkelan, tidak puas dan sejenisnya.