Selasa, 19 Januari 2010

Pengalaman 18 Januari 2010

18 Januari 2010

Di rumah pak Pudjono bersama pak Sumeri dan pak Yohanes berempat denganku. Berkisar pukul 21.30 Tuhan Yesus terlihat sedang berdiri diatas laut sepertinya daerah Pelabuhan Ratu. Tidak tahu mengapa koq masih disana dan jam sudah menunjukkan 22.45. Yang kelihatan dari sore buah kelapa yang juga tidak hilang-hilang.

Tuhan, mengapa berada di Pelabuhanratu? Dan dijawab :“Mengko dhisik oleh-Ku njawab.” Kemudian sunyi sejenak dan diteruskan :“Padha ngenteni sedhelok, dongak-dongakno Aku lagi ngenteni pamilahing urip.”

Berkisar pukul 23.00 kami berdoa kepada Tuhan Yesus. Yang terlihat botol hijau berisi zat cair.

Simbul yang diberikan adalah tangga (andha). Kata-kata yang terdengar :“Uyah, uyah kajarah. Tegese beciking uwong dientek-entekke. Lakune uwong saiki mengkono. Jenenging uyah dijarah, rak uwis kebangeten. Lha yen njarah rajabrana kuwi umum. Yakuwi judhule ing bengi iki. Rada suwe ora apa-apa ya, lagi dibagi-bagi.” Yang kami jawab, Inggih Gusti.

Kami cukup dheg-dhegan karena sepertinya akan terjadi bencana besar di negara ini. Entah apa itu dari air ataupun api atau malah yang lainnya. Aku bertanya yang agak menjurus karena ingat doa pesan dari Vassula. Gusti, menapa wonten hubunganipun kaliyan donga ingkang dipun paringaken dumateng Vassula?

Jawaban yang kami terima :”Ana lan tegese malah luwih jero. Ana kene dibutuhke dongamu kang luwih, gen sedulurmu padha slamet.” (Aku semakin bergetar dalam hati, dengan membayangkan suatu kejadian yang dahsyat)

:”Dongane diawali nganggo: Gusti rawuha ana ing atiku;, Sauwise kuwi sebutna jenenge sing kudu dislametke, sing kudu ditulungi. Gusti nyuwun ndherek sedherek kita pun nami XXXXX taksih nyuwun gesang, taksih nyuwun slamet lan sakpiturute. Ambalana kaping telu. Muga Gusti ana ing atiku, dongaku tumama. Bahasa harian dongamu majas.”

Karena belum bisa membayangkan hal yang akan datang, kami berdoa untuk beberapa orang yang sedang sakit maupun membutuhkan bantuan yang lain, yang kami ingat saat itu.
Karena Tuhan Yesus sepertinya begitu jauh disana, maka kami ngobrol bahwa Dia tidak datang. Kemudian ada suara yang terdengar :”Gusti adoh ora apa-apa, sing penting atimu manteb.”

Karena ego kami maka pak Pudjono masih bertanya setengah menawar :”Gusti koq mboten ngutus para suci, Santo Petrus utawi santo Yusuf”? Segera muncul suara jawaban :”Ora usah diunek-uneke, ora apa-apa. Dongamu mau kurang cespleng. Ngene wae : Maria jabang bayine XXX, amarga Gusti manjing ana atiku.”

Kami berdoa kembali bagi yang telah kami doakan tadi. Kemudian pak Pudjono bertanya bagaimana tandanya kalu Gusti sudah manunggal bersama kami. Jawaban yang didengar :”Gusti manjing ana awakmu tandha-tandhane yen kowe dhredheg, apa maneh, luwih-luwih yen lambemu nganti ngewel. Paribasan kowe bisa mlumpat, mabur ngambang.”

“Ya kuwi, Gusti lagi perlu, kowe nyabang-nyabang wae. Sing jenenge nyabang ya mung oleh sethithik. Bengi iki kowe mung mikir lagi nambani uwong, ora mikir sing luwih jero.”

“Sedhela maneh bumi bakal kuwalik. Sing dhuwur, sing sugih bakal diobrak-abrik, direndhahake, dipojokake, digemujengke. Dina iki dina kang wigati kanggo kowe. Kowe ngerti yen arep ana bencana, wis tak paringi ngerti. Tandhane kowe ndhredheg. Becike sabara, sing penting ora keduwung. Sing ugal-ugalan bakal sirna, sing nampa upeti bakal dikuya-kuya. Sing nampa jejibahan bakal ditagih merga saka unine dhewe.”

”Larangan marang wong kang becik, unine mengkene : Dongaku kanggo anak-anakku, kabeh slamet. Kowe kudu mikir uwong liya uga. Tanganmu kuwi uwis dadi tangane Gusti, uwis diurapi, uwis kalebu tangan asta asih. Tangan asta menang kumala. Tangan kang andarbeni wuwujudan nyata, wewujudan kasih, dumunung ing donya. Dadi aja nganti dianggo sembarang nyekel. Arep nyuwun apa maneh saliyaning tangan?”

Kemudian aku berkata bahwa memohon untuk mulut kami yang masih sering ngomong seenaknya. Dan dijawab :“Luwih apik Aku ngresiki pikiran ketimbang ngresiki cangkem, sebab akehing perkara saka pangothak-athiking pikiran, pengothak-athike niyat, pengothak-athiking jangka. Mula pikiran wae sing tak resiki. Ya wis menenga, mengko yen Gusti manjing rak ndalan”

“Iki ana dahana mulat, ana kidul kulon, mula Gusti jumeneng ana kene.”
Wonten laut utawi dharat Gusti? Kemudian dijawab :”Yen ana laut ora tak parani. Kowe yen duwe sedulur ana kana, kandhanana kon mlayu. Ben braja ora nyamber.”
Kinten-kinten benjang menapa Gusti? :”Ya, ya bar-bar Paskah, April mburi.” Menapa mboten saged dipun cegah ta Gusti? Tidak ada jawaban yang terdengar.

Aku bertanya apakah masih di Indonesia atau bisa daerah atau pulau lain, dan dijawab :“Dhaerahe isih kejangkau menungsa.”

“Kudune bengi iki sing kok dongakake paling ora sepuluh ora mung lima.”

Aku mencoba menulis nama-nama yang perlu didoakan antara lain :Andi/Edhi, Wahyuni Sardiman, Ny henny jack, bu Surbakti, Mardayat, nya Jaelani, ny. Sinaga, Rudolf, sugimin, ny. Yosef Batafor, Jack Hallan, Imas Kartini, pak Yono, bu Hadi, bu Linus, ibunya Simarmata., ny Sihombing.

Pukul 01.00 yang terlihat seperti sinar kuning di selatan, kemudian sinar tersebut berjalan ke barat seperti simbul bencana. :”Ana wong klelep pitungpuluh.”
Kami mengucap syukur dan berterima kasih dan mulai gobrol santai membahas apa yang telah kami terima. Kemudian terlihat seperti pyramid di atasnya ada bulan sabit, terlihat orang gundul. Bulan sudah mulai hilang, kemudian ada seperti lepek berlilin dan anak kecil telanjang yang sering menolong. Kemudian terlihat seperti rumah orang irian dari rumbia. Setelah itu terlihat payung ,dibawahnya buaya menganga mulutnya.

UMI : Union Mission Image = kawulane Gusti padha ngumpul teka (hal ini berhubungan dengan group pak Pudjono di Yogya dan akan diberi nama UMI, bentuk U-nya hampir mirip piala karena seperti ada kakinya)

01:20 terlihat seperti orang laki-laki pakai bebetan beskap putih. Pangeran Wira Murti, babagan Dhaha. Tegese ungguling prajurit kang menang. Wira iku prajurit, Murti iku aji. Prajurit kang mumpuni.

Kemudian hilang dan muncul anak kecil telanjang kembali. :”Jenengku jabang bayine dhewe-dhewe.” Terus niat ingsun :”Sang Hyang Suksma metua, ana para gawe.” Hal ini berhubungan dengan pak Sumeri yang ingin belajar membantu orang lain dengan bantuan rohnya pribadi, namun cukup melelahkan.

Berkisar pukul 03.00 kami pamitan pulang.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

Jagalah kesantunan dalam berkomunikasi, walaupun diselimuti kemarahan, kejengkelan, tidak puas dan sejenisnya.